Logo Eibarko Udala
berbatu
1. berbatze ( berbatutze) . du ad. (TE). Apalabrar, convenir, comprometer(se) de palabra.   Berbia emon, berbaz tratua egin. Katalin Bizkaiñekuak berbatu dabe txarrixa Aretan. / Los de Katalin Bizkaiñeko han comprometido el cochino en Areta. / Ez dozu ondo ein berbatutzia, ez kunplitzekotan. / No has hecho bien apalabrándote si no lo has de cumplir. / Berbatu da plaentxiatar batekin da ein dabe posturia norek murgil luziagua ein. (Zirik 38). / Berbatutako ezteguak. (Ibilt 212). Ik. berbia emon.
2. berbatze . du ad. (TE). Tener unas palabras, llegar a las palabras, discutir, gritarse.   Hasarratu. Berbatu zan nausixagaz, eta berbetatik jo eben orruetara, eta orruetatik ikubilletara, eta hor dozu oin kerizpian. / Se fue a palabras con el patrono, de las palabras fueron a los gritos, de los gritos a los puños, y ahí le tienes ahora en la cárcel. / Eztakitt zer zala-ta, plaentxiar bat tiki-miki batetik hasi ta berbatu ei zan eibartar batekin. (Ezten). / Ez dakigu zer dala-ta, berbatu ziran lagun bi. (Zirik 67s).